อารอนส่ายหัว “ไกลไป”
อารอนเคลื่อนตัวขึ้นมานั่งบนหน้าตักของมินฮยอน ริมฝีปากก็ยังลงแลกจูบกับไม่หยุด เรียวลิ้นตวัดเกี่ยวพันกันไปมา ร่างกายเริ่มร้อนขึ้นตามกลไกที่ร่างกายสร้างขึ้น
มินฮยอนรักการที่น้ำหนักของอารอนถูกทิ้งอยู่บนตัวเขา แขนที่โอบอยู่รอบคอเขาก็เช่นกัน เหมือนมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อการนี้ และเรียวขารอบต้นขานี่ก็ดูเหมือนถูกสร้างขึ้นมาให้มีแรงกดทับพอดีที่ทำให้มินฮยอนรู้สึกว่าตัวเองอยากได้อะไรที่มากกว่านี้
เมื่ออารอนถอนจูบออก ภาพที่มินฮยอนเห็นคือดวงตาของเขาที่ถูกปกคลุมไปด้วยอะไรที่มากกว่าความต้องการ บางอย่างมันทำให้เขาอยากจะกลืนอารอนลงไปทั้งตัว อยากเห็นสิ่งอื่นที่อยู่ภายในของผู้ชายคนนี้ ชายผู้เปลี่ยนโลกของเขา
อารอนคลี่ยิ้มพลางปลดกระดุมเสื้อมินฮยอนออกจากกัน
มินฮยอนยันตัวขึ้นมาจูบอารอนอีกครั้ง แอ่นตัวเข้าหาเพื่อให้ร่างกายได้สัมผัสกัน
“คุณ...สวยมาก”
เขากระซิบ อารอนก้มตัวลงไปเลียไหปลาร้าของเขา
“อืม...บอกผมมากกว่านี้ซิ”
อารอนพูดเสียงแผ่ว เคลื่อนตัวลงไปที่หว่างขาของมินฮยอน เพลิดเพลินกับความรู้สึกของแกนกายของมินฮยอนที่ขยายตัวอยู่ข้างล่าง
มินฮยอนรู้สึกว่าหัวมันหมุนไปหมด คนที่เด็กกว่าเขามากขนาดนี้มาทำให้เขาเหมือนเป็นวัยรุ่นได้ยังไงกัน เมื่อเขาเคลื่อนมือไปที่เรียวขาของอารอน เขาส่งเสียงในลำคอด้วยความรู้สึกดีเมื่อคนเด็กกว่า(ที่ตอนนี้แก่กว่าแล้ว?)ปลุกปั่นอารมณ์เขาต่อไป
“อืม ให้ตาย โชว์ให้ผมดูหน่อยได้ไหม?”
มินฮยอนครางแผ่วพลางแตะไปที่บั้นท้ายของอารอนเบาๆ อารอนพยักหน้า เอนตัวไปข้างหลังเล็กน้อยก่อนจะถอดเสื้อสเวตเตอร์ออกไปพร้อมเสื้อของตัวเอง เผยให้เห็นกล้ามท้องที่มินฮยอนไม่เคยคิดว่าจะมี อารอนเป็นผู้ชายตัวจริง บางที แค่บางที เขาอาจจะเป็นฝ่ายปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นคนควบคุม
เขารักการที่อารอนเริ่มที่จะหอบหนักขึ้นเมื่อเขากดแก่นกายของทั้งคู่ไว้ด้วยกันทุกครั้งที่เขาขยับ และการที่อารอนต้องแลบลิ้นออกมาเพื่อไม่ให้ตัวเองครางออกมาเหมือนคนร่านราคะ มินฮยอนถอนเสื้อผ้าด้านบนของตัวเองออกปล่อยให้อารอนปลดเข็มขัดและกระดุมกางเกงออกจากกัน มินฮยอนแอ่นตัวขึ้นเพื่อรับรู้ถึงความรู้สึกของปากของอารอนที่ครอบอยู่รอบตัวเขาให้มากขึ้นไปอีก
เมื่ออารอนถอยตัวลงไปนั่งคุกเข่าบนพื้น มินฮยอนก็ดึงกางเกงตัวเองออกไปให้พ้นทาง
“ให้ตายเถอะ ของคุณมันใหญ่กว่าที่ผมคิดอีก”
อารอนพูดพลางเลียริมฝีปากล่างของตัวเอง ขยับตัวเข้าไปใกล้และส่งลิ้นออกมาเลียส่วนหัวของมินฮยอน
“อืม ทำให้ผมพร้อมเพื่อคุณซิเด็กน้อย”
มินฮยอนพูดก่อนจะรู้ตัวซะอีกว่าผีบ้าอะไรสิงให้เขาพูดอะไรแบบนั้นออกไปแต่เขาก็ไม่สน สิ่งเดียวที่เขาสนตอนนี้คืออารอนที่ครอบปากลงบนตัวตนของเขา ปากของอารอนมันช่างพอดีกับของเขาซะจริง สิ่งที่มินฮยอนสามารถโฟกัสได้ในตอนนี้มีแค่ความจริงที่อารอนทำมันช้าเหลือเกิน ถ้าอีกฝ่ายไม่ทำมันเร็วขึ้นเร็วๆนี้เขาคงต้องเป็นบ้าแน่
แต่สุดท้ายมินฮยอนก็ยังคงนั่งอยู่เฉยๆเหมือนเดิมพลางจ้องไปที่หัวของอารอนที่ขยับขึ้นลง บ้างก็ขยับลงไปเล่นกับลูกบอลกลมๆของเขา มือซ้ายของเจ้าตัวเคลื่อนลงไปดึงกางเกงตัวเองลง เมื่ออารอนทำแบบนั้นมินฮยอนก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป สะโพกสอบกระแทกสวนเข้าไปในปากของอารอน ช้าๆในตอนแรก ค่อยๆดื่มด่ำความรู้สึกที่ได้เข้าไปจนเกือบสุด ไม่นานเขาก็รั้งกลุ่มผมของอารอนเอาไว้พลางกดตัวเข้าไปลึกกว่าเดิมจนอารอนสำลักเล็กน้อย
“อาา ดีมากเลย...อารอน”
มินฮยอนครางต่ำทุกครั้งที่กระแทกตัวสวยเข้าไปในปากของอีกฝ่าย ดวงตาของอารอนคลอไปด้วยน้ำตาแต่ก็ไม่ได้หยุดอีกฝ่ายแต่อย่างใด
“ชอบหรอเด็กน้อย”
มินฮยอนถามพร้อมดันแก่นกายตัวเองเข้าไปอีกรอบ รั้งให้หัวอีกฝ่ายเอาไว้จนจมูกของอารอนฝังลงไปกับหน้าท้องของมินฮยอน เสียงครางในลำคอส่งแรงสั่นจนเขารู้สึกได้ มินฮยอนครางต่ำพลางปล่อยอารอนไป อารอนขยับออกมาหายใจ น้ำตาคลอเล็กน้อย
“Yes,daddy…”
มินฮยอนรู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นบ้า อารอนดูตัวเล็กมากบนพื้นแบบนั้น ริมฝีปากที่อ้าออกจากกัน ของเหลวสีใสไหลจากมุมปากลงไปตามกรอบหน้าลงไปถึงคอ
ฝางความอดทนเส้นสุดท้ายของเขาขาดผึ่งเมื่ออารอนยืนขึ้นดึงกางเกงให้ลงไปกองกับพื้น เปิดเผยตัวตนทั้งหมดเป็นครั้งแรก มินฮยอนกลืนน้ำลายกับภาพข้างหน้า อารอนเป็นคนหุ่นดี ร่างบางที่เหมือนถูกแกะสลักมาอย่างดี สะโพกเล็กแน่นที่เขาอยากขยี้ให้แหลกคามือ มินฮยอนโอบแขนรอบเอวคนเด็กกว่าและดึงเข้ามาใกล้เพื่อที่จะจูบกันอีกครั้ง อารอนขยับขึ้นมานั่งบนตักของมินฮยอน แก่นกายของทั้งคู่เสียดสีกันไปมาเพิ่มความร้อนให้ทั้งคู่ เสียงครางดังออกมาจากปากของอารอนเมื่อร่างกายของทั้งคู่แนบชิดกัน
“อืมมม ให้ตายเถอะ ผมอยากให้คุณเข้ามาให้ตัวผมจะตายอยู่แล้ว ได้โปรดเถอะ”
อารอนร้องขอเมื่อมินฮยอนพรมจูบไปทั่วคอของอารอน อารอนแอ่นตัวไปข้างหลังเมื่อมินฮยอนเล่นกับยอดอกของตัวเองก่อนจะกลับขึ้นมาจูบกับอารอนเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของคืนนี้
“อาา ดีมากเลย...อารอน”
มินฮยอนครางต่ำทุกครั้งที่กระแทกตัวสวยเข้าไปในปากของอีกฝ่าย ดวงตาของอารอนคลอไปด้วยน้ำตาแต่ก็ไม่ได้หยุดอีกฝ่ายแต่อย่างใด
“ชอบหรอเด็กน้อย”
มินฮยอนถามพร้อมดันแก่นกายตัวเองเข้าไปอีกรอบ รั้งให้หัวอีกฝ่ายเอาไว้จนจมูกของอารอนฝังลงไปกับหน้าท้องของมินฮยอน เสียงครางในลำคอส่งแรงสั่นจนเขารู้สึกได้ มินฮยอนครางต่ำพลางปล่อยอารอนไป อารอนขยับออกมาหายใจ น้ำตาคลอเล็กน้อย
“Yes,daddy…”
มินฮยอนรู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นบ้า อารอนดูตัวเล็กมากบนพื้นแบบนั้น ริมฝีปากที่อ้าออกจากกัน ของเหลวสีใสไหลจากมุมปากลงไปตามกรอบหน้าลงไปถึงคอ
ฝางความอดทนเส้นสุดท้ายของเขาขาดผึ่งเมื่ออารอนยืนขึ้นดึงกางเกงให้ลงไปกองกับพื้น เปิดเผยตัวตนทั้งหมดเป็นครั้งแรก มินฮยอนกลืนน้ำลายกับภาพข้างหน้า อารอนเป็นคนหุ่นดี ร่างบางที่เหมือนถูกแกะสลักมาอย่างดี สะโพกเล็กแน่นที่เขาอยากขยี้ให้แหลกคามือ มินฮยอนโอบแขนรอบเอวคนเด็กกว่าและดึงเข้ามาใกล้เพื่อที่จะจูบกันอีกครั้ง อารอนขยับขึ้นมานั่งบนตักของมินฮยอน แก่นกายของทั้งคู่เสียดสีกันไปมาเพิ่มความร้อนให้ทั้งคู่ เสียงครางดังออกมาจากปากของอารอนเมื่อร่างกายของทั้งคู่แนบชิดกัน
“อืมมม ให้ตายเถอะ ผมอยากให้คุณเข้ามาให้ตัวผมจะตายอยู่แล้ว ได้โปรดเถอะ”
อารอนร้องขอเมื่อมินฮยอนพรมจูบไปทั่วคอของอารอน อารอนแอ่นตัวไปข้างหลังเมื่อมินฮยอนเล่นกับยอดอกของตัวเองก่อนจะกลับขึ้นมาจูบกับอารอนเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของคืนนี้
อารอนผงกหัวขึ้นมาเมื่อมินฮยอนถอนจูบออก ริ้วสีแดงสดถูกประดับอยู่บนใบหน้า
“ผม...ขอทำมันก่อนที่เราจะคบกันได้มั้ย..”
มินฮยอนกระพริบตาปริบๆเหมือนคนโง่ปล่อยให้คำพูดของอารอนชนเขาเหมือนชนกำแพงอิฐ
“โอ๊ะ?”
อารอนพยักหน้าให้กับมินฮยอน
“โอ้..!”
มินฮยอนอมยิ้มเล็กๆพยายามจะไม่หัวเราะทั้งเรื่องที่อารอนอยากขนาดนี้ ทั้งเรื่องที่เจ้าตัวเหมือนจะตั้งตาคอยเรื่องแบบนี้อยู่
“ถ้าอย่างงั้น ขึ้นให้ผมซิเด็กน้อย”
อารอนกัดฟันแน่นแต่สุดท้ายก็ยอมพยักหน้าตกลงพลางยกตัวขึ้นให้แก่นกายของมินฮยอนอยู่ตรงกับช่องทางของตัวเอง
“ช้าๆนะอารอน”
อารอนพยักหน้า ค่อยกดตัวเองลง รู้สึกถึงความร้อนที่เหมือนจะเผาเขาได้เมื่อเขาค่อยๆกดตัวลงไปมากขึ้นเรื่อยๆ
อารอนอยู่เฉยๆซักพักจนรู้สึกได้ตัวตัวเองสามารถเริ่มขยับได้แล้ว และเมื่อเขาเริ่มขยับมันเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่างเขา ทุกอย่างมันเพอร์เฟค ขนาดของมินฮยอน มือของมินฮยอน ปากของมินฮยอนที่ฝากรอยรักสีกุหลาบไว้ตรงไหปลาร้าของเขา แรงขยำที่มินฮยอนทำบริเวณสะโพกของเขา มินฮยอนอ่อนโยนมากเป็นพิเศษกับรอยแผลเป็นเหนืออกของอารอนที่ทำให้เรื่องเมื่อนานมาแล้วดูเมคเซนส์ขึ้นมา
อารอนรู้สึกเหมือนตัวเองตกลงไปยังโลกใบใหม่ที่เร็มไปด้วยความรู้สึกดี เสียงครางของเขาดังไปทั่วห้องเมื่อเขาเรียกร้องให้มันมากขึ้นอีก
มันเป็นเรื่องยากสำหรับมินฮยอนมากที่จะไม่เหวี่ยงอารอนลงโซฟาแล้วกระแทกเขาให้ครางเหมือนคนร่านราคะ
“อ๊ะ อ๊า!! มินฮยอน...อ๊าา..!”
เขาร้องออกมาเสียงดังเมื่อมินฮยอนโดนจุดกระสันของเขา
“ทำผม ทำผม ได้โปรด! แรงกว่านี้!”
อารอนส่งเสียงครางพลางจิกเล็บลงไปบนแผ่นหลังของมินฮยอน
ฝางความอดทนของมินฮยอนขาดผึ่ง เขาจับขาของอารอนด้วยแขนข้างนึงก่อนจะพลิกให้ตัวของอารอนนอนอยู่บนโซฟาโดยมีตัวเขาทาบทับอยู่ด้านบน
อารอนเบิ่งตากว้างครู่นึง ลิ้นของเจ้าตัวแลบออกมาเพื่อพยายามจะหายใจให้ทัน
“ทำผม...”
เขาร้องขอมันอีกครั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความต้องการ
มินฮยอนยกขาของอารนอให้พาดอยู่บนไหล่ของตัวเอง ขยำสะโพกของอีกฝ่ายไว้แน่น ทิ้งลอยเล็บเอาไว้อย่างจงใจ อารอนเงียบเมื่อเจ้าตัวกำลังรอคอยอยู่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง มินฮยอนเคลื่อนมือไปกุมแก่นกายของอารอนพลางขยับเข้าออกช้าๆแต่ลึกเน้น
“แรงกว่านี้หรอ หา?”
เขาถาม
“ครับ! ขอร้อง!”
อารอนครางแผ่วเมื่อมินฮยอนถูจุดอ่อนไหวของเขาแค่เพื่อจะแกล้งเขา
“แน่ใจหรอว่าจะให้ผมทำแรงกว่านี้ แค่นี้คุณก็ครางไม่เป็นภาษาแล้วนะ..”
มินฮยอนยกยิ้มมุมปากเมื่ออารอนทำท่าเหมือนจะร้องไห้กับการปลุกเร้าจากมินฮยอน
“ทำผม ได้โปรดดด..! ฮยอง..”
อารอนครางออกมาอีกครั้งเมื่อมินฮยอนเริ่มจะกระแทกเข้ามาลึกกว่าที่เคย
“เรียกผมว่าโอปป้าซิ”
“ผม...ขอทำมันก่อนที่เราจะคบกันได้มั้ย..”
มินฮยอนกระพริบตาปริบๆเหมือนคนโง่ปล่อยให้คำพูดของอารอนชนเขาเหมือนชนกำแพงอิฐ
“โอ๊ะ?”
อารอนพยักหน้าให้กับมินฮยอน
“โอ้..!”
มินฮยอนอมยิ้มเล็กๆพยายามจะไม่หัวเราะทั้งเรื่องที่อารอนอยากขนาดนี้ ทั้งเรื่องที่เจ้าตัวเหมือนจะตั้งตาคอยเรื่องแบบนี้อยู่
“ถ้าอย่างงั้น ขึ้นให้ผมซิเด็กน้อย”
อารอนกัดฟันแน่นแต่สุดท้ายก็ยอมพยักหน้าตกลงพลางยกตัวขึ้นให้แก่นกายของมินฮยอนอยู่ตรงกับช่องทางของตัวเอง
“ช้าๆนะอารอน”
อารอนพยักหน้า ค่อยกดตัวเองลง รู้สึกถึงความร้อนที่เหมือนจะเผาเขาได้เมื่อเขาค่อยๆกดตัวลงไปมากขึ้นเรื่อยๆ
อารอนอยู่เฉยๆซักพักจนรู้สึกได้ตัวตัวเองสามารถเริ่มขยับได้แล้ว และเมื่อเขาเริ่มขยับมันเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่างเขา ทุกอย่างมันเพอร์เฟค ขนาดของมินฮยอน มือของมินฮยอน ปากของมินฮยอนที่ฝากรอยรักสีกุหลาบไว้ตรงไหปลาร้าของเขา แรงขยำที่มินฮยอนทำบริเวณสะโพกของเขา มินฮยอนอ่อนโยนมากเป็นพิเศษกับรอยแผลเป็นเหนืออกของอารอนที่ทำให้เรื่องเมื่อนานมาแล้วดูเมคเซนส์ขึ้นมา
อารอนรู้สึกเหมือนตัวเองตกลงไปยังโลกใบใหม่ที่เร็มไปด้วยความรู้สึกดี เสียงครางของเขาดังไปทั่วห้องเมื่อเขาเรียกร้องให้มันมากขึ้นอีก
มันเป็นเรื่องยากสำหรับมินฮยอนมากที่จะไม่เหวี่ยงอารอนลงโซฟาแล้วกระแทกเขาให้ครางเหมือนคนร่านราคะ
“อ๊ะ อ๊า!! มินฮยอน...อ๊าา..!”
เขาร้องออกมาเสียงดังเมื่อมินฮยอนโดนจุดกระสันของเขา
“ทำผม ทำผม ได้โปรด! แรงกว่านี้!”
อารอนส่งเสียงครางพลางจิกเล็บลงไปบนแผ่นหลังของมินฮยอน
ฝางความอดทนของมินฮยอนขาดผึ่ง เขาจับขาของอารอนด้วยแขนข้างนึงก่อนจะพลิกให้ตัวของอารอนนอนอยู่บนโซฟาโดยมีตัวเขาทาบทับอยู่ด้านบน
อารอนเบิ่งตากว้างครู่นึง ลิ้นของเจ้าตัวแลบออกมาเพื่อพยายามจะหายใจให้ทัน
“ทำผม...”
เขาร้องขอมันอีกครั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความต้องการ
มินฮยอนยกขาของอารนอให้พาดอยู่บนไหล่ของตัวเอง ขยำสะโพกของอีกฝ่ายไว้แน่น ทิ้งลอยเล็บเอาไว้อย่างจงใจ อารอนเงียบเมื่อเจ้าตัวกำลังรอคอยอยู่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง มินฮยอนเคลื่อนมือไปกุมแก่นกายของอารอนพลางขยับเข้าออกช้าๆแต่ลึกเน้น
“แรงกว่านี้หรอ หา?”
เขาถาม
“ครับ! ขอร้อง!”
อารอนครางแผ่วเมื่อมินฮยอนถูจุดอ่อนไหวของเขาแค่เพื่อจะแกล้งเขา
“แน่ใจหรอว่าจะให้ผมทำแรงกว่านี้ แค่นี้คุณก็ครางไม่เป็นภาษาแล้วนะ..”
มินฮยอนยกยิ้มมุมปากเมื่ออารอนทำท่าเหมือนจะร้องไห้กับการปลุกเร้าจากมินฮยอน
“ทำผม ได้โปรดดด..! ฮยอง..”
อารอนครางออกมาอีกครั้งเมื่อมินฮยอนเริ่มจะกระแทกเข้ามาลึกกว่าที่เคย
“เรียกผมว่าโอปป้าซิ”
อารอนเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความต้องการ
“โอ—โอปป้า..”
เสียงของเจ้าตัวหายเมื่อมินฮยอนกระแทกเข้ามาโดนจุดกระสันของเขาอีกครั้ง
“..ได-ได้โปรด!”
มินฮยอนกระตุกยิ้ม เพิ่มความเร็วทั้งในการสวนเข้าออกและการขยับมือที่ยังคงกุมอยู่รอบแกนกายของอารอน
อารอนหลับตาลง เสียงครางดังลอดออกมาจากปากของเจ้าตัว
“อืมมม ให้ตาย!”
“เหมือนเด็กร่านจริงๆ”
เขาพูดออกมาเบาๆเมื่ออารอนเริ่มจะครางออกมาทุกแรงขยับเข้าออก มินฮยอนโน้มตัวลงไปจูบอารอนอีกครั้งเพื่อปิดปากเจ้าตัวให้เงียบลง
“โอ-โอปป้า...โอปป้า...”
เสียงครางแผ่วของอารอนเล็ดลอดออกมาจากปากเล็ก
“อื้อออออ..”
อารอนไม่รับรู้อีกต่อไปแล้วว่ามินฮยอนยังคงทำเขาอยู่หรือไม่ ยังคงขยี้นิ้วที่บริเวณส่วนหัวของแก่นกายของเขาหรือไม่ มันรู้สึกดีเกินไปที่เขาจะครางแล้วด้วยซ้ำ ตอนนี้ริมฝีปากของเขาแค่อ้าออกจากกัน ปล่อยให้เสียงเบาๆเล็ดลอดออกมาเล็กน้อย
“ดีมากเด็กน้อย”
มินฮยอนครางพลางกระแทกเข้าออกให้แรงเท่าที่เขาจะทำได้ ปล่อยให้ความต้องการควบคุมเขาทั้งหมด
“ของผมทั้งหมด”
“โอ—โอปป้า..”
เสียงของเจ้าตัวหายเมื่อมินฮยอนกระแทกเข้ามาโดนจุดกระสันของเขาอีกครั้ง
“..ได-ได้โปรด!”
มินฮยอนกระตุกยิ้ม เพิ่มความเร็วทั้งในการสวนเข้าออกและการขยับมือที่ยังคงกุมอยู่รอบแกนกายของอารอน
อารอนหลับตาลง เสียงครางดังลอดออกมาจากปากของเจ้าตัว
“อืมมม ให้ตาย!”
“เหมือนเด็กร่านจริงๆ”
เขาพูดออกมาเบาๆเมื่ออารอนเริ่มจะครางออกมาทุกแรงขยับเข้าออก มินฮยอนโน้มตัวลงไปจูบอารอนอีกครั้งเพื่อปิดปากเจ้าตัวให้เงียบลง
“โอ-โอปป้า...โอปป้า...”
เสียงครางแผ่วของอารอนเล็ดลอดออกมาจากปากเล็ก
“อื้อออออ..”
อารอนไม่รับรู้อีกต่อไปแล้วว่ามินฮยอนยังคงทำเขาอยู่หรือไม่ ยังคงขยี้นิ้วที่บริเวณส่วนหัวของแก่นกายของเขาหรือไม่ มันรู้สึกดีเกินไปที่เขาจะครางแล้วด้วยซ้ำ ตอนนี้ริมฝีปากของเขาแค่อ้าออกจากกัน ปล่อยให้เสียงเบาๆเล็ดลอดออกมาเล็กน้อย
“ดีมากเด็กน้อย”
มินฮยอนครางพลางกระแทกเข้าออกให้แรงเท่าที่เขาจะทำได้ ปล่อยให้ความต้องการควบคุมเขาทั้งหมด
“ของผมทั้งหมด”
อารอนพยักหน้าพลางส่งเสียงครางออกมา
“ของคุณ..ของคุณทั้งหมด”
มินฮยอนปล่อยมือออกจากแก่นกายของอารอนก่อนจะเคลื่อนมือไปจับสะโพกของอารอนไว้แน่น แรงขยับอย่างแรงทำให้โซฟาส่งเสียงออกมาเป็นครั้งแรก
“อืมม ให้ตายเถอะ อารอนอา...!”
ทั้งคู่หลงเข้าไปในห้วงแห่งความรู้สึก มันรู้สึกดีเกินไป อารอนเริ่มแอ่นตัวขึ้นมาหลังจากความรู้สึกดีที่ถูกสั่งสมมานาน แก่นกายของเขากระตุกทุกครั้งที่มินฮยอนกระแทกเข้ามาโดนจุดกระสันของเขา
ในที่สุดเสียงครางยาวก็ดังออกมาจากปากของอารอน ของเหลวสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาเปื้อนหน้าท้องและหน้าอกของเขา หน้าอกของเขาขยับขึ้นลงถี่เมื่อเจ้าตัวพยายามจะลงมาจากห้วงอารมณ์ที่ทะยานขึ้นสูง แต่มินฮยอนยังคงขยับเข้าออกอยู่ ก่อนจะปลดปล่อยตามอารอนที่ปล่อยออกมาต่อหน้าเขาไปติดๆ
เสียงครางยาวดังออกมาเมื่อเขาปล่อยทุกหยาดหยดเข้าไปในช่องทางของอารอน เสียงการขยับเข้าออกดังขึ้นเพราะของเหลวที่อบภายใน ปะปนไปด้วยเสียงคำรามในลำคอและความรู้สึกดี
เสียงหอบหายใจดังผสานกัน ทั้งคู่ทรุดตัวลงนอนข้างกันบนโซฟา พยายามจะปรับให้ลมหายใจกลับมาเป็นปกติ กดจูบอีกครั้งอย่างนุ่มนวลและอ่อนแรง ทั้งคู่กล่อมตัวเองเข้าสู่ห้วงนิทราทั้งๆที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเหงื่อและความเหนอะหนะ ความยุ่งเหยิงที่มินฮยอนอ้าแขนรับมันด้วยความเต็มใจ เขาไม่สนอะไรทั้งนั้นเพราะตอนนี้เขามีความสุขมากเกินจะสนมันแล้ว
“ของคุณ..ของคุณทั้งหมด”
มินฮยอนปล่อยมือออกจากแก่นกายของอารอนก่อนจะเคลื่อนมือไปจับสะโพกของอารอนไว้แน่น แรงขยับอย่างแรงทำให้โซฟาส่งเสียงออกมาเป็นครั้งแรก
“อืมม ให้ตายเถอะ อารอนอา...!”
ทั้งคู่หลงเข้าไปในห้วงแห่งความรู้สึก มันรู้สึกดีเกินไป อารอนเริ่มแอ่นตัวขึ้นมาหลังจากความรู้สึกดีที่ถูกสั่งสมมานาน แก่นกายของเขากระตุกทุกครั้งที่มินฮยอนกระแทกเข้ามาโดนจุดกระสันของเขา
ในที่สุดเสียงครางยาวก็ดังออกมาจากปากของอารอน ของเหลวสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาเปื้อนหน้าท้องและหน้าอกของเขา หน้าอกของเขาขยับขึ้นลงถี่เมื่อเจ้าตัวพยายามจะลงมาจากห้วงอารมณ์ที่ทะยานขึ้นสูง แต่มินฮยอนยังคงขยับเข้าออกอยู่ ก่อนจะปลดปล่อยตามอารอนที่ปล่อยออกมาต่อหน้าเขาไปติดๆ
เสียงครางยาวดังออกมาเมื่อเขาปล่อยทุกหยาดหยดเข้าไปในช่องทางของอารอน เสียงการขยับเข้าออกดังขึ้นเพราะของเหลวที่อบภายใน ปะปนไปด้วยเสียงคำรามในลำคอและความรู้สึกดี
เสียงหอบหายใจดังผสานกัน ทั้งคู่ทรุดตัวลงนอนข้างกันบนโซฟา พยายามจะปรับให้ลมหายใจกลับมาเป็นปกติ กดจูบอีกครั้งอย่างนุ่มนวลและอ่อนแรง ทั้งคู่กล่อมตัวเองเข้าสู่ห้วงนิทราทั้งๆที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเหงื่อและความเหนอะหนะ ความยุ่งเหยิงที่มินฮยอนอ้าแขนรับมันด้วยความเต็มใจ เขาไม่สนอะไรทั้งนั้นเพราะตอนนี้เขามีความสุขมากเกินจะสนมันแล้ว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น