twenty-one (beakmin's part)

มินฮยอนพาเขากลับมาที่ห้อง หัวใจของเขากำลังเต้นรัวในขณะที่มือของเขาแง้มประตูห้องพลางหันซ้ายหันขวาเช็คว่าห้องอยู่ในสภาพที่ดีพอที่จะเข้าไปหรือป่าว เขาค่อนข้างจะมั่นใจว่าห้องของเขาตอนนี้แทบจะไม่เหลือที่ว่างเลยนอกจากจุดที่เขาใช้ทำงานและกล้องโทรทรรศน์ที่ยังคงตั้งอยู่ที่เดิมหลังจากงานก่อนหน้านี้ของเขา

แบคโฮวางมือบนสะโพกของมินฮยอนอย่างถือวิสาสะเป็นเชิงขออนุญาตเข้าไปข้างใน

มินฮยอนเปิดประตูออก กว้างมากพอที่จะให้แบคโฮเข้าไปข้างใน เขาสูดหายใจเข้าเบาๆเมื่อแบคโฮเดินเข้าไปข้างใน

“นักดาราศาสตร์ นั่นมันอธิบายทุกอย่างได้อย่างดีเลย”

แบคโฮยังคงเดินเข้าไปข้างในต่อทิ้งให้มินฮยอนยังคงยืนอยู่หน้าประตูอยู่อย่างนั้น

“หน้าตาก็ดี ดูเหมือนจะเป็นอัจฉริยะทางดาราศาสตร์หรืออะไรแบบนั้น ให้ตาย ฉันนี่โชคดีจริงๆ” มินฮยอนระบายยิ้มจากหน้าประตู “ผมบอกแล้วไงว่าผมแก่กว่าที่คุณคิดเยอะ”

แบคโฮหัวเราะในลำคอ ทอดสายตาชมวิวภายนอกผ่านบานหน้าต่างของมินฮยอน “ผมจะอดทนก่อน คุณคงไม่ได้ทำอะไรแบบนี้บ่อยๆ ใช่ไหม?”

มินฮยอนเลือกที่จะเงียบ แบคโฮจึงพยักหน้าเบาๆก่อนจะตรงเข้าไปหา “งั้นเราจะทำมันช้าๆแล้วกัน ไม่ต้องกดดัน”

มินฮยอนกำลังจะขยับปากพูดขอบคุณแต่มันถูกปิดด้วยอวัยวะเดียวกันของแบคโฮซะก่อน ฝ่ามือใหญ่ขยับไปเกาะกุมหลังคอของมินฮยอนก่อนจะกดมันลงมาในระยะเดียวกับเขา ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกันเบาๆ แบคโฮปล่อยให้มินฮยอนเป็นคนเลือกว่าจะเดินหน้าต่อหรือถอยหลังกลับ และมันสร้างความพอใจให้แบคโฮเป็นอย่างมากเมื่อมินฮยอนเริ่มจูบตอบเขาด้วยความกระหายที่จะติดเครื่องเขา การที่มินฮยอนบดริมฝีปากลงไปบนส่วนเดียวกันของแบคโฮนั้นมันทำให้แบคโฮอยากจะกลืนเขาลงไปทั้งตัว

แบคโฮเลียริมฝีปากล่างของมินฮยอนเป็นการขออนุญาตเข้าไปข้างใน เมื่อได้รับคำอนุญาต เขาจึงคว้าเสื้อด้านหน้าของมินฮยอนเอาไว้พลางค่อยๆทิ้งตัวลงบนเตียง ดึงให้มินฮยอนทาบทับตัวเองลงมา พวกเขาจูบกันซ้ำแล้วซ้ำอีก

“ถอดเสื้อผ้าออก” เขาพูดเสียงพร่า

มินฮยอนพยักหน้ารับเงียบๆ เรียวนิ้วถูกส่งไปที่ชายเสื้อสเวดเตอร์ก่อนจะถอดมันออกไปให้พ้นทางพร้อมเสื้ออีกสองตัว เขาเอนตัวลงไปจูบกับแบคโฮอีกครั้งและเริ่มปลดกระดุมเสื้อของตัวเอง

“คุณ..” กระดุมถูกปลดออกไปสองเม็ดแล้ว “กางเกง..” มินฮยอนจัดการตัวเองให้สามารถพูดได้ขณะที่กำลังดูดดึงริมฝีปากล่างของแบคโฮอยู่

ร่างเล็กกว่าพยักหน้าพลางเลื่อนลงไปที่เข็มขัดของมินฮยอน ค่อยๆปลดมันและดึงมันลง บ๊อกเซอร์สีกรมท่าของมินฮยอนถูกดึงลงมาหยุดอยู่ฐานของขนในที่ลับของเขา แบคโฮยังคงจูบมินฮยอนอย่างต่อเนื่อง ลากริมฝีปากลงมาที่ช่วงคอ อดไม่ได้ที่จะฝังคมเขี้ยวลงไปเบาๆ มินฮยอนขยับคอไปทางด้านหลังเปิดทางให้แบคโฮกระทำมันมากยิ่งขึ้นไปอีก แบคโฮดึงมินฮยอนลงมาบนเตียงเพื่อที่ตัวเขาจะสามารถถอดกางเกงของตัวเองออกได้และให้เวลามินฮยอนมากพอที่จะมองเขาอยู่เฉยๆบนเตียง

มินฮยอนยกยิ้มมุมปาก จับจ้องไปที่แบคโฮที่กำลังดึงกางเกงลงไปตามเรียวขาแกร่งพร้อมกางเกงชั้นใน แน่นอน มินฮยอนเคยคบกับผู้ชายแต่ไม่เคยนอนร่วมเตียงกับใครเลย แต่ตอนนี้ ไม่ใช่แค่นอนร่วมเตียงเดียวกับแบคโฮ แต่มันคือการมีเซ็กส์กับเขา เขาเดาะลิ้นอย่างรอคอย ดวงตาของเขาเบิกกว้างและหอบหายใจถี่ขึ้นด้วยความต้องการ

แบคโฮรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของมินฮยอน เขายกยิ้มขึ้นพลางสำรวจมินฮยอนอีกครั้ทางสายตา “ชอบที่ได้เห็นอะไรแบบนี้หรอ มินนี่?”

มินฮยอนลอบกลืนน้ำลาย มันเป็นครั้งแรกที่มีใครเรียกเขาแบบนี้ซึ่งเขาไม่คิดว่ามันดูน่ารักเสียเลยแต่มันดูหยาบโลนและยิ่งมันออกมาจากปากแบคโฮขณะที่เจ้าตัวกำลังยืดตัวขึ้นเผยให้เห็นร่างกายของตัวเองทุกตารางนิ้ว มินฮยอนกลืนน้ำลายอีกครั้งเมื่อเห็นร่างของแบคโฮชัดๆ รอยสักบนหน้าอกนั่นดูไม่น่าตกใจซักเท่าไหร่ ซ้ำมันยังเพิ่มความร้อนให้ร่างกายเขาซะอีก

แบคโฮยังคงอยู่ที่เดิม รอยยิ้มร้ายถูกประดับบนใบหน้า แกนกายของเขาขยายใหญ่ขึ้นเมื่อมินฮยอนจ้องมันอย่างไม่ละสายตา

“ให้ตาย” มินฮยอนพูดเสียงเบา

แบคโฮหัวเราะในลำคอเบาๆ “เหมือนคุณแหละ” เขาเอนตัวลงและมอบจูบให้มินฮยอนอีกครั้ง ในครั้งนี้ มือข้างหนึ่งของเขาสอดอยู่ใต้คอ ส่วนอีกข้างอยู่บนแกนกายที่เริ่มสั่นงกของมินฮยอน

เสียงครางเพราะความตกใจหลุดออกมาจากปากของมินฮยอน

แบคโฮพลักให้มินฮยอนทิ้งตัวลงบนเตียง ไล่ริมฝีปากลงจากสันกรามของมินฮยอน ลงไปที่ลำคอ ออกแรงดูดอย่างแรง แรงมากพอที่จะทิ้งรอยรักสีกุหลาบเอาไว้

มินฮยอนบิดตัวไปมาด้วยความรู้สึกดีจากการสัมผัส ลมหายใจของเขาเริ่มหอบถี่ขึ้น เขาพยายามที่จะสงบอารมณ์ของตัวเอง แต่แบคโฮ ดี เกินไปใน เรื่องนี้ ไม่ว่าเรื่องนี้มันจะคืออะไรก็ตาม  มินฮยอนหอบหายใจออกมาเบาๆเมื่อแบคโฮขบกัดยอดอกข้างขวาของเขา ส่วนอีกข้างก็ใช้นิ้วถูวนไปมา

“คุณอยากเป็นคนทำหรือถูกทำ มินนี่?" 

มินฮยอนหลุดเข้าไปในห้วงของความรู้สึกดีมากเกินไปแล้วในขณะที่เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่าแบคโฮกำลังพูดกับเขาอยู่ "ผมไม่สน แค่...ทำต่อก็พอ"

แบคโฮงับยอดอกของมินฮยอนอีกครั้งก่อนจะขยับลงไปที่หว่างขาของมินฮยอน "ถ้าคุณพูดแบบนั้น.." แบคโฮเลียริมฝีปากตัวเองพลางมองไปที่แกนกายของมินฮยอนและส่งมันเข้าปากโดยไม่พูดอะไรซักคำ

มินฮยอนยันตัวขึ้นมาเพื่อจะมองเรียวปากของแบคโฮขยับรูดรั้งอยู่ที่แกนกายของเขา "โอ้ ให้ตาย" เขาส่งเสียงรอดไรฟันออกมาเมื่อแบคโฮตวัดลิ้นหมุนวนไปมาและสัมผัสของกระพุ้งแก้มของเขา มือของมินฮยอนถูกส่งลงไปที่กลุ่มผมของแบคโฮ ขยำและดึงมันจนแบคโฮต้องส่งเสียงเพราะความเจ็บปวดออกมา

แบคโฮพอใจที่จะปล่อยให้มินฮยอนควบคุมเขาเล็กน้อย ปล่อยให้ร่างสูงกว่าหมุนวนและสวนสะโพกเข้าไปในปากเขา บังคับเขาจนเขาแทบจะอาเจียนออกมา แต่มันก็คุ้มค่าที่ได้ยินเสียงครางดังออกมาจากปากมินฮยอน "อา ให้ตาย!" เขาสบทออกมาเมื่อแบคโฮออกแรงดูดแกนกายของมินฮยอนหลายต่อหลายครั้งและตอนนี้มือใหญ่ก็เล่นกับลูกบอลกลมๆสองลูกของเขาไปด้วย

มินฮยอนใกล้จะถึงขีดสุดของความต้องการเต็มทีและแบคโฮไม่ต้องการอะไรอีกนอกจากได้ยินมันด้วยหูของตัวเอง

หลังจากมีความคิดอกุศลผุดเข้ามาในหัว เขาก็เคลื่อนมือผ่านลูกบอลกลมๆของมินฮยอนไป เรียวนิ้วชี้หมุนวนอยู่ปากช่องทาง จังหวะการหอบหายใจของมินฮยอนหอบถี่ยิ่งขึ้นผิดกับเสียบครางที่เงียบลงเพราะเจ้าตัวกำลังรอคอยและคาดหวังกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

แบคโฮผละออกจากแกนกายของมินฮยอน น้ำลายของเจ้าตัวไหลย้อยลงไปตามใบหน้าเป็นสาย ริมฝีปากคลี่ยิ้มให้กับมินฮยอน ริมฝีปากที่แดงระบมนั่นที่เคลือบไปด้วยน้ำลายและน้ำเหนียวๆจากแกนกายของมินฮยอน มินฮยอนทิ้งสายตาไปข้างหลังเมื่อแบคโฮกำเรียวนิ้วทั้งห้าแน่นและเริ่มเลียนิ้วตัวเอง

"ผมจะทำเบาๆ ผมสัญญา"

มินฮยอนยันตัวขึ้นมาด้วยศอกของเขาและพยักหน้า "ครับ"

แบคโฮค่อยๆกดปลายนิ้วของตัวเองเข้าไปพร้อมบีบแกนกายของมินฮยอนไปด้วย มินฮยอนบิดเร่าไปมา สะโพกลอยขึ้นมาจากที่นอนโดยไม่รู้ตัว แบคโฮรู้สึกดีกับภาพที่ได้เห็น ดันนิ้วเข้าไปลึกอีกเท่าที่เขาจะทำได้โดยไม่ทำให้มินฮยอนเจ็บ ร่างสูงกว่าส่งเสียงครางแผ่ว "มันรู้สึก...แปลกๆแต่มันก็รู้สึกดี"

แบคโฮระบายยิ้มกับคำพูดของมินฮยอน "คุณพร้อมสำหรับอีกนิ้วหรือยัง"

มินฮยอนพยักหน้า 'ช้าๆนะ"

แบคโฮพยักหน้ารับ เลื่อนตัวขึ้นไปประกบจูบกับมินฮยอนพลางกดนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว และกลบเสียงครางแผ่วของมินฮยอนด้วยลิ้นของตนเอง

มินฮยอนไล้เรียวนิ้วขึ้นไปตามแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของแบคโฮ ฝังเล็บลงไปเมื่อร่างกายของเขาเริ่มกระตุกเกร็งตอนที่แบคโฮรั้งให้ขาของเขาให้แยกออกจากกัน ร่างกายของมินฮยอนเริ่มปรับตัวเข้ากับนิ้วที่อยู่ข้างในตัวเองได้แล้ว มินฮยอนส่งเสียงครางออกมาทุกครั้งที่แบคโอขยับมือเข้าออก

คำว่า 'มากกว่านี้' หลุดออกมาจากปากมินฮยอนเบาๆเมื่อมือของแบคโฮปัดป่ายไปมาผ่านลูกกลมๆของเขา มินฮยอนเริ่มขยับสะโพกสวนกับจังหวะนิ้วของแบคโฮ ความรู้สึกดีที่เริ่มจะมีมากเกินไปทำให้สายตาของเขาเริ่มพล่ามัวลงราวกับล่องลอยอยู่ท่ามกลางกลุ่มเมฆ

"แบคโฮ ได้โปรด.." ลมหายใจของเขาเริ่มขาดห้วง ของแหลวสีขาวขุ่นถุกปล่อยออกมาเป็นครั้งแรกกระจายไปทั่วร่างเมื่อแบคโฮใส่นิ้วที่สามเข้ามา กดเข้าไปที่จุดกระสัน กดหมุนวนไปมาจนมินฮยอนปลดปล่อยมันใส่ปากของแบคโฮ

มินฮยอนโก่งโค้งตัวขึ้นมาจากเตียง เชิดคอขึ้นทำให้หัวของเขาจมลงไปกับหมอนลึกยิ่งขึ้น แรงจิกที่แขนของแบคโฮก็รุนแรงขึ้นจนแบคโฮรู้สึกถึงอย่างอื่นมากกว่าความเจ็บปวด เสียงครางแหลมสูงถูกส่งออกมาเมื่อแบคโฮเคลื่อนลงไปจับสะโพกของมินฮยอนไว้แน่นและเริ่มเลียของเหลวที่มินฮยอนปล่อยออกมาอีกครั้ง

"แบ--แบค..โฮ..อืม...อ๊า!" มินฮยอนครางเสียงหลงเมื่อแบคโฮครอบริมฝีปากลงมาที่แกนกายของเขาอีกครั้ง เพียงแต่ในครั้งนี้ริมฝีปากของเขาเต็มไปด้วยคราบสีขาวขุ่น

มินฮยอนครางต่ำในลำคอกับภาพที่เห็น ปากของแบคโฮที่เต็มไปด้วยของเหลวขุ่น "ให้ตาย คุณแม่งโคตรฮอท"

แบคโฮคลี่ยิ้มพลางขยับตัวขึ้นไปประกบจูบอีกครั้งและจ่อแกนกายที่หน้าช่องทางของมินฮยอน "คุณโอเคไหมที่จะไปต่อ"

สายตาของมินฮยอนยังคงพร่าเบลอร่างกายรู้สีกเหมือนเป็นเยลลี่อย่างไงอย่างงั้น

"ผม-ได้ แค่.." มินฮยอนดันแบคโฮให้ถอยหลังไปเล็กน้อยเพื่อที่ตัวเองจะสามารถพลิกตัวขึ้นมานั่งบนช่วงท้องของแบคโฮได้

แบคโฮกลืนน้ำลายลงอึกใหญ่เมื่อได้เห็นบั้นท้ายกลมสวยลอยทักทายเขาอยู่ในอากาศ มินฮยอนทิ้งตัวลง คว้าหมอนติดมือมาใบนึงและจับมันไว้แน่น

มองผ่านไหล่ของเขาไป ดวงตายังคงพร่ามัว มินฮยอนครางออกมาเบาๆเมื่อแบคโฮไล้มือไปตามช่องทางของเขา "โอเค พร้อมนะ"

มือใหญ่ลูบไล้ไปตามแก้มก้นของมินฮยอนเบาๆ แบคโฮค่อยๆกดตัวเข้าไปในช่องทางของมินฮยอน ค่อยๆให้มินฮยอนได้ปรับตัว 

"ให้ตาย..." แบคโฮศูดลมหายใจเข้าลึก พยายามควบคุมตัวเองให้ใจเย็นกว่านี้หรือไม่เขาอาจจะเรือล่มปากอ่าวก็เป็นได้

เสียงครางดังและคำว่า "ขยับ" จากปากมินฮยอนทำให้แบคโฮกระแทกสะโพกเข้าไปอย่างไม่ปรานี มือขวาของแบคโฮขยับไปรูดรั้งแกนกายของมินฮยอนช้าๆ 

เมื่อมินฮยอนเริ่มส่งเสียงครางและขยับสะโพกสวนกับแบคโฮ แบคโฮรู้สึกว่าตัวเองเริ่มหลุดการควบคุม รู้สึกว่าตัวเองหลงอยู่ในภวังค์ของเสียงมินฮยอน เสียงที่เรียกชื่อเขา บอกให้เขาขยับเร็วและแรงขึ้น

ไม่นาน แบคโฮผลักมินฮยอนให้นอนราบไปกับเตียง ช่วงอกของเขาอยู่บนแผ่นหลังของอีกคน สะโพกยังคงกระแทกเข้าออกไม่หยุด

"คุณ ชอบ ไหม มินนี่" เขาครางถามเสียงต่ำระหว่างการขยับเข้าออก ทุกครั้งเขามั่นใจว่าเขาเข้าไปใกล้ใบหน้าของมินฮยอนมากพอที่จะกระซิบถาม

สติของมินฮยอนเริ่มแตกกระเจิงมากขึ้นเมื่อแบคโฮกระน่ำกระแทกเข้ามาแรงขึ้นแต่ในจังหวะที่ช้าลง

"ให้ตาย" เสียงครางต่ำ

"แน่น" รอยกัดบนไหล่ของมินฮยอน

"มาก" การจูบที่รุนแรง ลิ้นร้อนที่เกี่ยวพัน

"อ๊า! อืมม แบคโฮ!" มินฮยอนกรีดร้องผ่านหมอนในตอนนี้ "ส--เสร็จแล้ว!!!"

แบคโฮเร่งจังหวะขึ้นทันทีที่เขารู้สึกว่าช่องทางของมินฮยอนหดตัวตอดรัดเขาแรงขึ้น พาให้มินฮยอนถึงจุดสูงสุดอีกครั้งพร้อมกับเสียงร้องเมื่อเขาถอนตัวออกมา

เสียงหอบหายใจดังขึ้น แบคโฮทิ้งตัวลงบนมินฮยอนซักพักก่อนจะถอนตัวออกมา

"อืมม" แบคโฮขยับดึงร่างของมินฮยอนเข้ามาใกล้เมื่อมินฮยอนทำท่าจะหลับให้ได้ "อย่าเพิ่งหลับนะ เดี๋ยวผมจะกลับมา"

มินฮยอนสบัดความง่วงทิ้งไปก่อนและเริ่มควบคุมตัวเองได้อีกครั้งเมื่อแบคโฮยันตัวลุกขึ้น "ไปไหน?"

แบคโฮระบายยิ้มออกมาบางๆ "ห้องน้ำ"

ถึงเขาจะพยายามอย่างไร สุดท้ายมินฮยอนก็เข้าสู่ห้วงนิทราอยู่ดี ร่างกายรู้สึกหนักๆ รู้สึกสงบเป็นครั้งแรกหลังจากผ่านมาเนิ่นนาน